Centraal Israëlitisch Consistorie van België e.a., HvJ EU 17 december 2020, zaak C-336/19

Volgens een Vlaams decreet is onbedwelmd slachten volledig verboden, zonder uitzondering te maken voor de rituele slacht. Het Grondwettelijk Hof van België heeft het HvJ EU de vraag voorgelegd of dit verbod in overeenstemming is met de toepasselijke verordening, gelezen in het licht van de in art. 10 Hv neergelegde godsdienstvrijheid. Het HvJ oordeelt dat dit inderdaad het geval is, onder meer gelet op het zwaarwegende belang van het dierenwelzijn en in het licht van de ruime beoordelingsruimte die de lidstaten hebben om een eigen afweging te maken tussen dierenwelzijn en de godsdienstvrijheid.

Edizioni Del Roma Societa Cooperativa A.R.L. en Edizioni del Roma S.R.L. t. Italië, EHRM 10 december 2020, nr. 68954/13

De Italiaanse telecomtoezichthouder AGCOM heeft een boete opgelegd aan twee ondernemingen. Zij hebben daartegen bezwaar gemaakt en vervolgens beroep ingesteld, maar zonder succes. Het EHRM oordeelt dat de procedure voor AGCOM zelf niet aan de eisen van art. 6 lid 1 EVRM voldoet, onder meer doordat AGCOM onderzoeksbevoegdheden en bevoegdheden tot het opleggen van boetes onder één dak verenigt. Nu er vervolgens beroep mogelijk is bij een onafhankelijke bestuursrechter met ‘full jurisdiction’, is art. 6 lid 1 EVRM uiteindelijk echter niet geschonden.

Gestur Jónsson en Ragnar Halldór Hall t. IJsland, EHRM (GK) 22 december 2020, nrs. 68273/14 en 68271/14

In een strafzaak is aan twee advocaten een boete van 6200 euro opgelegd vanwege onder meer belediging van de rechtbank. Een Kamer van het EHRM oordeelde eerder dat daarbij geen sprake was van een schending van de procedurele rechten van de advocaten onder art. 6 en 7 EVRM. De Grote Kamer besluit nu dat de klachten niet-ontvankelijk zijn, omdat de sanctie niet als strafrechtelijk kan worden aangemerkt. Daarbij weegt het mee dat het hier eerder ging om een tuchtkwestie dan om een strafvervolging, en dat de boete niet uitzonderlijk hoog was.

J & S Service, HvJ EU 10 december 2020, zaak C-620/19

In het kader van een faillissementsprocedure heeft een curator de Duitse belastingautoriteit verzocht om diverse fiscale gegevens over een onderneming te verschaffen. Daarbij zijn bij de nationale rechter uitlegvragen opgekomen rondom enkele bepalingen en begrippen uit de Duitse wetgeving over de vrijheid van informatie, die sterk lijken op die uit de Algemene Verordening Gegevensbescherming. Het HvJ verklaart zich onbevoegd om deze uitleg te geven, nu de AVG – net als art. 8 Hv – alleen ziet op persoonsgegevens van natuurlijke personen en niet op die van rechtspersonen.

L.F. t. Ierland, EHRM 10 november 2020 (ontv.besl.), nr. 62007/17

L.F. heeft in de jaren ’60 een symfysiotomie ondergaan bij de geboorte van haar eerste kind. Dit is een operatieve ingreep om het geboortekanaal te verbreden die in Ierland tussen 1940-1980 vrij vaak werd uitgevoerd en die tot veel complicaties en schade kan leiden. In 2014 heeft de Ierse overheid een compensatiesysteem voor slachtoffers in het leven geroepen. L.F. vond dit niet voldoende en heeft – zonder succes – geprobeerd het verantwoordelijke ziekenhuis aansprakelijk te stellen. Het EHRM verklaart haar klacht onder art. 8 EVRM ongegrond omdat haar zaak op nationaal niveau zorgvuldig is behandeld en het compensatiesysteem niet ontoereikend was.

Lamatic t. Roemenië, EHRM 1 december 2020, nr. 55859/15

Een verdachte is in eerste aanleg vrijgesproken wegens onvoldoende bewijs. In hoger beroep is hij alsnog veroordeeld op basis van een andere bewijswaardering. Nu de verdachte had aangegeven niet bij de zitting in hoger beroep te willen zijn, is hij niet opnieuw gehoord en heeft hij ook geen gelegenheid gehad om een belangrijke getuige opnieuw te horen. Het EHRM oordeelt dat in dit specifieke geval klager zelf afstand heeft gedaan van zijn recht. Daarnaast is de bewijswaardering in hoger beroep zorgvuldig verlopen. Het recht op een eerlijk proces (art. 6 EVRM) is dan ook niet geschonden.

Le Mailloux t. Frankrijk, EHRM 5 november 2020 (ontv.besl.), nr. 18108/20

Klager heeft zich in Frankrijk gevoegd in een procedure die anderen hebben aangespannen vanwege het beweerdelijke tekortschieten van de overheidsmaatregelen tegen de coronapandemie. Volgens klager raken de tekortkomingen hem nog extra omdat hij een ernstige aandoening heeft. Het EHRM benadrukt dat het geen klachten kan behandelen die als actio popularis worden aangemerkt. Klager heeft onvoldoende aangetoond dat de tekortkomingen zijn persoon en gezondheid in heel bijzondere mate raken. Deze klacht is daarom niet-ontvankelijk ratione personae.

M.L. t. Noorwegen, EHRM 22 december 2020, nr. 64639/16

Een kind is vanaf de geboorte gescheiden van haar moeder, vanwege zorgen over de geestelijke gezondheid van de laatste. Het kind is in een pleeggezin geplaatst en later is de moeder de ouderlijke macht ontnomen en is het kind door de pleegouders geadopteerd. Het EHRM overweegt dat de Noorse autoriteiten te weinig hebben gedaan om een band tussen moeder en kind te laten ontstaan, terwijl ze de beslissing tot adoptie vervolgens wel op het ontbreken van die band hebben gebaseerd. Gelet daarop is art. 8 EVRM in de onderhavige zaak volgens het Hof geschonden.

Guđmundur Andri Ástráđsson t. IJsland, EHRM (GK) 1 december 2020, nr. 26374/18

In de benoemingsprocedure van rechters voor een nieuw ingesteld rechtscollege is sprake geweest van onregelmatigheden. Een Kamer van het EHRM heeft in 2019 geconcludeerd dat de nationale procedureregels flagrant waren geschonden, in strijd met art. 6 lid 1 EVRM. De Grote Kamer definieert nu een nieuwe, uit drie stappen bestaande test om te kunnen bepalen of het recht op een ‘bij wet ingesteld gerecht’ is geschonden. Daarbij staat onder meer centraal of essentiële rechtsstatelijke waarden door de onregelmatigheden zijn geraakt. Dit was in de IJslandse procedure het geval, zodat de Grote Kamer het Kameroordeel bevestigt.

M.M. t. Zwitserland, EHRM 8 december 2020, nr. 59006/18

M.M. is een in Zwitserland geboren man van Spaanse afkomst. Nadat hij in 2018 is veroordeeld vanwege een zedendelict met een minderjarige, wordt besloten dat hij voor een periode van vijf jaar naar Spanje moet worden uitgezet. Het EHRM acht deze beslissing te billijken, ook al heeft klager zijn hele leven in Zwitserland gewoond. De nationale rechter heeft veel aandacht besteed aan de aard en ernst van het vergrijp, de recidivekans en de gebrekkige integratie in Zwitserland, en is tot een zorgvuldige afweging gekomen. Geen schending art. 8 EVRM.