Q en R t. Slovenië, EHRM 8 februari 2022, nr. 19938/20

Een procedure over pleegzorg voor twee kleinkinderen heeft ruim zes jaar geduurd, deels door de in 2020 opgelegde coronamaatregelen. Het EHRM heeft begrip voor de vertraging, maar staten blijven wel verantwoordelijk voor een voldoende vlot procesverloop. Gelet op wat er op het spel stond, had de zaak met meer urgentie moeten worden behandeld. Het EHRM overweegt verder dat op nationaal niveau de kleinkinderen aanvankelijk niet in de procedure zijn betrokken, maar dat dit geen schending oplevert van art. 8 EVRM jegens de grootouders – zij zijn hierdoor niet onrechtmatig in hun procespositie aangetast.

Šeks t. Kroatië, EHRM 3 februari 2022, nr. 39325/20

Een gepensioneerde politicus heeft toegang gevraagd tot informatie uit de jaren ’90 in verband met het schrijven van een boek over de totstandkoming van de Kroatische Republiek. Deze toegang is deels geweigerd omdat het ging om strikt vertrouwelijke, staatsgeheime informatie. Het EHRM overweegt dat de weigering een inbreuk vormt op het recht op informatie, maar de staat heeft een ruime margin of appreciation vanwege het nationale-veiligheidsbelang. Het Hof toetst daarom uitsluitend procedureel. Het concludeert dat onafhankelijke instanties de weigering voldoende zorgvuldig en uitgebreid hebben beoordeeld, zodat art. 10 EVRM niet is geschonden.

Corbu t. Roemenië, EHRM 11 januari 2022 (ontv.besl.), nr. 52168/18

Tegen Corbu heeft van 2012-2018 een strafzaak gelopen waarin zij uiteindelijk is vrijgesproken. Vanwege de lange duur van de procedure heeft zij bij het EHRM een klacht ingediend. In 2019 is zij echter benoemd tot president van het Roemeense Hof van Cassatie. Gelet op het daarmee gepaard gaande risico van vermenging van professionele en privébelangen heeft zij bij het EHRM verzocht haar zaak van de rol te schrappen. Het Hof geeft hieraan gehoor.

Al Alo t. Slowakije, EHRM 10 februari 2022, nr. 32084/19

Een man is aangehouden omdat hij twee migranten had geholpen de grens naar Oostenrijk over te steken. De twee migranten werden als getuigen gehoord, maar waren niet aanwezig tijdens de daadwerkelijke strafprocedure. Het EHRM wijst erop dat meer gebruik had kunnen worden gemaakt van de instrumenten uit het Verdrag over wederzijdse bijstand in strafzaken om de aanwezigheid van de getuigen te verzekeren. Klager heeft bovendien niet bewust afstand gedaan van zijn recht hen ter zitting te ondervragen. Daardoor is art. 6 lid 1 en lid 3 (d) EVRM geschonden.