Commissioner of the Garda Síochána e.a., HvJ EU (GK) 5 april 2022, zaak C-140/22

In lijn met zijn eerdere uitspraak in La Quadrature du Net bevestigt het HvJ EU in deze uitspraak dat het EU-Grondrechtenhandvest zich verzet tegen algemene en ongedifferentieerde bewaring van verkeers‐ en locatiegegevens over elektronische communicatie ter bestrijding van ernstige strafbare feiten. Daarnaast verduidelijkt het HvJ EU de eisen die gesteld kunnen worden bij de bestrijding van terrorisme en bedreigingen van de nationale veiligheid. Ook benadrukt het HvJ EU dat de nationale rechter de werking van een ongeldigverklaring van nationale wetgeving die een dergelijke bewaring voorschrijft, niet kan beperken in de tijd.

Faulkner en McDonagh t. Ierland, EHRM 8 maart 2022 (ontv.), nrs. 30391/18 en 30416/18

Een groep ‘Travellers’ heeft illegaal een kamp ingenomen langs een toegangsweg van Limerick. De gemeente wil dit kamp laten ontruimen om een nieuwe ringweg te kunnen aanleggen en krijgt daar uiteindelijk toestemming voor. Dit levert volgens het EHRM weliswaar een inbreuk op het huisrecht op, maar gelet op de omstandigheden van het geval acht het die gerechtvaardigd. In het bijzonder is de groep uiteindelijk alternatieve huisvesting aangeboden en is de proportionaliteit van de ontruiming op nationaal niveau voldoende zorgvuldig beoordeeld.

Gloveli t. Georgië, EHRM 7 april 2022, nr. 18952/18

Een rechter heeft verschillende keren deelgenomen aan vergelijkende examens voor vacatures voor andere rechterlijke posities, maar het is haar niet gelukt om een functie te bemachtigen. Zij klaagt er bij het EHRM over dat zij daarover niet heeft kunnen procederen. Het EHRM neemt aan dat art. 6 EVRM in een dergelijk geval inderdaad van toepassing is. Gelet op het grote belang van rechterlijk toezicht op rechterlijke benoemingsprocedures in een rechtsstaat, acht het Hof het onaanvaardbaar dat er in dit geval geen toegang tot de rechter bestond. Schending art. 6 EVRM.

Landi t. Italië, EHRM 7 april 2022, nr. 10929/19

Landi had een relatie met N.P., die leed aan ernstige psychiatrische stoornissen en die zeer gewelddadig was. Hoewel de politie weet had van het risico voor huiselijk geweld dat hij vormde, werden er weinig onderzoeken gedaan en maatregelen getroffen. Uiteindelijk heeft N.P. Landi ernstig verwond met een mes en heeft hij zijn zoontje gedood. Het EHRM stelt vast dat de Italiaanse autoriteiten ernstig tekort zijn geschoten in hun preventieve positieve verplichtingen onder art. 2 EVRM. Van een systemisch probleem van discriminatie is echter geen sprake, zodat de klacht over art. 14 EVRM kennelijk ongegrond is.

Laniauskas t. Litouwen, EHRM 29 maart 2022, nr. 48309/19

Laniauskas is in 2015 veroordeeld tot een gevangenisstraf. Hij had al een beperking van zijn gezichtsvermogen, maar in 2017 bleek dat hij bijna blind was. Hij eiste daarom vervroegde vrijlating. Die eis werd niet gehonoreerd, nu onder meer uit getuigenverklaringen was gebleken dat Laniauskas voldoende reële mogelijkheden had om zich zelfstandig te bewegen, deel te nemen aan activiteiten etc. Het EHRM is het met de nationale rechters eens dat er in dat geval geen grond kan worden gevonden in art. 3 EVRM om een gevangene vervroegd vrij te laten.

NIT S.R.L. t. Moldavië, EHRM (GK) 5 april 2022, nr. 28470/12

Commerciële televisiezender NIT is in Moldavië de spreekbuis van de oppositie. Tussen 2009 en 2011 heeft NIT verschillende sancties opgelegd gekregen omdat de zender zich niet zou houden aan de wetgeving over pluralisme en neutraliteit van berichtgeving. In 2012 is de zendvergunning ingetrokken. De Grote Kamer van het EHRM benadrukt het belang van wetgeving om mediapluralisme te waarborgen. De staten hebben relatief veel vrijheid om te kiezen hoe zij dit willen doen, zolang goede waarborgen worden geboden tegen misbruik. De Moldavische wetgeving is redelijk en de toepassing in dit geval was niet disproportioneel. Art. 10 EVRM is niet geschonden. Ook acht het Hof het door art. 1 EP beschermde eigendomsrecht niet geschonden door de intrekking van de uitzendvergunning.

Nuh Uzun e.a. t. Turkije, EHRM 29 maart 2022, nrs. 49341/18 en 13 andere

Van veertien Turkse gevangenen blijkt alle correspondentie systematisch te worden gescand en te worden geüpload naar de server van het nationale gerechtelijk netwerk. Dat levert een duidelijke inbreuk op het recht op respect voor de correspondentie op. Hiervoor bestond alleen een basis in een interne, ongepubliceerde aanwijzing vanuit het Turkse Ministerie van Justitie. Die voldeed niet aan de vereisten van kenbaarheid en de overige kwaliteitseisen die het EHRM volgens zijn rechtspraak aan de wettelijke grondslag voor inbreuken stelt. Art. 8 EVRM is door deze praktijk dan ook geschonden.

Povilonis t. Litouwen, EHRM 15 maart 2022 (ontv.), nr. 81624/17

Povilonis heeft een nog onaf huis gekocht, waarvoor hij vervolgens een bouwvergunning heeft gekregen. Uiteindelijk is de bouwvergunning vernietigd en heeft Povilonis het huis moeten laten slopen. Later is er strafvervolging ingesteld tegen Povilonis wegens verdenking van corruptie en handel in invloed. Het EHRM stelt vast dat Povilonis tegenstrijdige verklaringen heeft afgelegd over het doel van de aankoop van het huis, en over de vraag of daadwerkelijk sprake was van een beperking van eigendomsgenot. Tegen de achtergrond van de verdenkingen van corruptie ziet het Hof in de klacht een misbruik van procesrecht, zodat deze niet-ontvankelijk is.

Starkevič t. Litouwen, EHRM 29 maart 2022, nr. 7512/18

Een politieman is onder heimelijk toezicht gehouden toen hij werd verdacht van het geven van opdrachten tot diefstal. Uiteindelijk is hij daarvoor strafrechtelijk veroordeeld; ook is hij ontslagen in een met de veroordeling samenhangende tuchtprocedure. Het EHRM is van oordeel dat klager, gelet op zijn functie, de inzet van de opsporingsbevoegdheden kon verwachten en ook kon weten dat die een rol konden spelen in een tuchtprocedure. Hij heeft bovendien kunnen beschikken over voldoende procedurele waarborgen, zodat art. 6 en 8 EVRM niet zijn geschonden.

Vool en Toomik t. Estland, EHRM 29 maart 2022, nrs. 7613/18 en 12222/18

Vool en Toomik zijn allebei in voorlopige hechtenis gehouden en uiteindelijk definitief veroordeeld. Tijdens hun voorarrest mochten zij geen langduriger bezoeken ontvangen van hun partners; na veroordeling mocht dat wel. Dit levert een ongelijke behandeling op tussen voorlopig gehechten en veroordeelden, maar op zichzelf kan die worden gerechtvaardigd door de bijzondere aard van detentie tijdens een nog lopend strafrechtelijk onderzoek. In geen van beide gevallen is echter gebleken dat contact met de partners dat onderzoek zou kunnen bedreigen. De ongelijke behandeling is dan ook in strijd met art. 8 jo. 14 EVRM.