Versaci t. Italië, EHRM 15 mei 2025, nr. 3795/22

Op verzoek van een Australische onderneming heeft Versaci een bedrijfje opgezet dat weddenschappen organiseert. Hij krijgt echter geen kansspelvergunning, onder meer omdat zijn broer is betrokken bij drugshandel en Versaci zelf omgaat met mensen met een zwaar strafblad. Daardoor is niet aantoonbaar dat hij aan de eis van ‘goed gedrag’ voldoet. Het EHRM acht deze eis op zichzelf redelijk; deze is door beleidsregels ook zo ingevuld dat aan de voorzienbaarheidseis is voldaan. De aangevoerde gronden voor weigering zijn relevant en toereikend. Bovendien is het besluit zorgvuldig rechterlijk getoetst. Art. 8 EVRM is door de afwijzing dan ook niet geschonden.

Sadomski t. Polen, EHRM 13 mei 2025, nr. 56297/21

Sadomski was rechter in het hof van beroep van Warschau. Hij zou in aanmerking komen voor een benoeming in de Hoge Raad, maar hij werd niet voorgedragen door de nieuw samengestelde Hoge Raad voor Justitie (NCJ). Hij procedeerde hierover en het bestuursrechtelijke hooggerechtshof stelde hem in het gelijk, maar de president van Polen benoemde uiteindelijk toch de door de NCJ voorgedragen kandidaten. Het EHRM oordeelt dat daarmee de uitspraak van het bestuursrechtelijke hooggerechtshof niet effectief ten uitvoer is gelegd, waardoor Sadomski’s art. 6 EVRM-rechten zijn gechonden.

Demirci t. Hongarije, EHRM 6 mei 2025, nr. 48302/21

Een Turkse migrant heeft in 2000 een verblijfsvergunning in Hongarije gekregen. Toen hij in 2020 vanwege gewijzigde wetgeving een nieuwe vestigingsvergunning aanvroeg, werd besloten dat hij wegens veiligheidsrisico’s een ongewenste vreemdeling was en dat hij moest worden uitgezet met een terugkeerverbod. Hij kreeg geen toegang tot de informatie over de veiligheidsrisico’s. Het EHRM overweegt dat zijn mogelijkheden om tegen de besluiten op te komen daardoor ernstig zijn beperkt. Dit levert een schending op van art. 1 P7 EVRM. Gebleken is niet dat hij nog bestaand gezinsleven had met zijn ex-echtgenote en dochter, zodat art. 8 EVRM niet van toepassing is.

Seksimp Group Srl t. Moldavië, EHRM 15 mei 2025, nr. 30085/13

De Seksimp Groep heeft in 2010 varkensstallen aan bedrijf T. verpacht. T. heeft tegen Seksimp geprocedeerd omdat Seksimp haar verplichtingen onder de pachtovereenkomst niet was nagekomen en heeft een hoge schadevergoeding gekregen. Daarvoor zijn uiteindelijk de bezittingen van Seksimp geveild. Seksimp was echter niet op de hoogte van de procedure en hoorde er pas na de veiling van. Vervolgens heeft in overeenstemming met art. 6 EVRM wel een herbeoordeling plaatsgevonden. Het ontbreken van een motivering voor de hoge schadevergoeding en de belemmering van de verweermogelijkheden van Seksimp levert echter een schending op van art. 6 en 1 EP EVRM.

Avagyan t. Rusland, EHRM 29 april 2025, nr. 36911/20

Avagyan heeft in het begin van de coronapandemie een berichtje op Instagram geplaatst waarin zij stelde dat er in haar woonplaats geen besmettingen waren en dat mensen geld konden krijgen als ze corona als doodsoorzaak meldden. Zij heeft vervolgens een boete gekregen wegens verspreiding van onjuiste informatie. Het EHRM acht dat disproportioneel, vooral omdat van Avagyan werd gevraagd dat zij zou bewijzen dat haar stellingen juist waren, in plaats van dat de overheid – in overeenstemming met nationaal recht – moest aantonen dat het ging om valse informatie. De boete is daarom in strijd met de uitingsvrijheid (art. 10 EVRM).

Bogdan Shevchuk t. Oekraïne, EHRM 24 april 2025, nr. 55737/16

Shevchuk is in verband met een strafzaak in voorlopige hechtenis geplaatst. Na zijn definitieve veroordeling heeft hij een klacht bij het EHRM ingediend. Later wilde hij die intrekken onder druk van een rechter die in een andere zaak over hem moest oordelen. Het EHRM acht het niet aanvaardbaar om dergelijke druk uit te oefenen en aanvaardt de intrekking van de klacht dan ook niet. Integendeel: het stelt vast dat het handelen van de rechter strijd oplevert met art. 34 EVRM. Daarnaast is de klacht over het ontbreken van voldoende grond voor het voorarrest gegrond; schending art. 5 lid 1 EVRM.

Jaupi t. Albanië, EHRM 29 april 2025, nr. 23369/16

Jaupi is in absentia veroordeeld vanwege een moordaanslag en later een moord op I.N. De veroordelingen waren mede gebaseerd op verklaringen van twee afwezige getuigen. Volgens het EHRM was de veroordeling in absentia redelijk en zijn klager na uitlevering voldoende waarborgen geboden om alsnog hoger beroep in te stellen. Het gebruik van verklaringen van afwezige getuigen was in de moordzaak aanvaardbaar (want niet doorslaggevend), maar in de zaak over de moordaanslag niet (want wel doorslaggevend en onvoldoende voorzien van procedureel tegenwicht). Art. 6 lid 1 en lid 3 (c) en (d) is daardoor deels niet en deels wel geschonden.

Kavečanský t. Slowakije, EHRM 29 april 2025, nr. 49617/22

Bij een notaris die wordt verdacht van verduistering zijn verschillende huiszoekingen uitgevoerd in zijn kantoor en woonhuis. Slowaakse wetgeving voorziet daarbij niet in een voorafgaande rechterlijke machtiging. Ook is het alleen mogelijk om een huiszoeking aan te vechten in het kader van de eigenlijke strafrechtelijke procedure. Het Hof stelt vast dat de wetgeving daarmee onvoldoende procedurele waarborgen biedt tegen willekeur, zeker nu de openbaar aanklager in Slowakije geen onafhankelijke positie heeft. Daardoor waren de huiszoekingen niet in overeenstemming met de wet en daarmee in strijd met art. 8 EVRM.

L. e.a. t. Frankrijk, EHRM 24 april 2025, nrs. 46949/21, 24989/22 en 39759/22

Drie jonge meisjes stellen dat ze zijn gedwongen tot seksuele handelingen terwijl ze in een situatie van psychologische kwetsbaarheid of ernstige dronkenschap verkeerden. Volgens de nationale rechter is niet gebleken van een gebrek aan instemming, maar volgens het Hof is daarbij geen voldoende contextuele beoordeling uitgevoerd. In het bijzonder zijn de rechters voorbijgegaan aan de jonge leeftijd en kwetsbare positie van de meisjes. Daarnaast zijn in de procedure veel onnodige genderstereotyperende uitlatingen gedaan. Daardoor is het juridische raamwerk tot bescherming tegen non-consensuele seksuele handelingen tekort geschoten en is sprake geweest van discriminatie, in strijd met art. 3 en 14 EVRM.

Mansouri t. Italië, EHRM (GK) 29 april 2025 (ontv.besl.), nr. 63386/16

Mansouri – Tunesisch staatsburger – was aan boord gegaan van een Italiaans cruiseship. Toen de grenspolitie vaststelde dat zijn Italiaanse verblijfsvergunning net verlopen was, gaven zij het schip opdracht Mansouri terug te brengen naar Tunesië. Mansouri heeft vervolgens zeven dagen lang onder bewaking in zijn hut gezeten. De Grote Kamer overweegt dat er verschillende rechtsmiddelen waren geweest om de nationale rechters te laten beoordelen of sprake was van onrechtmatige vrijheidsbeneming. De zaak is dan ook niet-ontvankelijk wegens niet-uitputting van nationale rechtsmiddelen. De klachten over de omstandigheden op het schip zijn kennelijk ongegrond omdat het minimumniveau van ernst niet aantoonbaar is bereikt.