Political Party ‘Patria’ e.a. t. Moldavië, EHRM 4 augustus 2020, nrs. 5113/15 en 4 andere

Een Moldavische zakenman die in Rusland een groot vermogen heeft opgebouwd, is in 2012 naar Moldavië teruggekeerd en heeft daar een politieke partij opgericht. Volgens opiniepeilingen zou die partij in 2014 zo’n 9% van de stemmen kunnen winnen, maar vlak voor de verkiezingen werd klagers kandidatuur alsnog geschrapt omdat hij illegaal grote geldbedragen naar Moldavië zou hebben gebracht om zijn campagne te financieren. Nu het Hof hiervan geen enkel bewijs heeft gezien en de nationale rechters dat ook niet hebben onderzocht, acht het het in art. 3 EP EVRM neergelegde recht op deelname aan de verkiezingen geschonden.

R.R. en R.D. t. Slowakije, EHRM 1 september 2020, nr. 20649/18

Tijdens een politieoperatie (die – beweerdelijk abusievelijk – in het voorbereidingsdocument als ‘repressief’ was gekwalificeerd) in een wijk waar overwegend Roma wonen, zijn twee mensen door het gebruik van politiegeweld gewond geraakt. Het Hof acht het gebruikte geweld excessief en in strijd met art. 3 EVRM. Ook vertoonde het onderzoek – eveneens in strijd met art. 3 EVRM – de nodige tekortkomingen. Volgens het Hof is niet gebleken van een racistisch motief, maar dat zou ook te maken kunnen hebben met het feit dat daar niet genoeg onderzoek naar is gedaan; dit laatste is in strijd met art. 14 jo. 3 EVRM.

Tërshana t. Albanië, EHRM 4 augustus 2020, nr. 48756/14

Na een aanval met een onbekend zuur door een onbekende dader werd klaagster met zeer ernstige verwoningen in het ziekenhuis opgenomen. Volgens klaagster was haar ex-echtgenoot de dader; hij had zich eerder al schuldig gemaakt aan huiselijk geweld. De nationale autoriteiten slaagden er echter niet in om voldoende bewijs te vinden van zijn betrokkenheid. Het Hof wijst op het vijandige klimaat in Albanië jegens vrouwen, hetgeen betekent dat in gevallen als dit extra zorgvuldig onderzoek moet worden gedaan. Dat is onvoldoende gebeurd, waardoor de autoriteiten in strijd met hun positieve verplichtingen onder art. 2 EVRM hebben gehandeld.

Vivendi, HvJ EU 3 september 2020, zaak C-719/18

Naar aanleiding van het verwerven van sterke zeggenschap van de Franse vennootschap Vivendi (actief in de media- en audiovisuele sector) over de Italiaanse media-onderneming Mediaset, heeft de Italiaanse telecomtoezichthouder besloten dat de deelneming van Vivendi in Mediaset moet worden beëindigd, onder meer vanwege het belang van het beschermen van mediapluralisme. Volgens het HvJ levert dit een onaanvaardbare beperking van het vrije dienstenverkeer op (art. 49 VWEU), ondanks het belang van mediapluralisme (dat ook tot uitdrukking komt in art. 11 lid 2 Hv), omdat de ingestelde drempels in feite geen verband houden met het gevaar voor het pluralisme in de media.

Yordanovi t. Bulgarije, EHRM 3 september 2020, nr. 11157/11

In verband met hun voornemen om een politieke partij op te richten om onder meer de belangen van de Turkstalige gemeenschap in Bulgarije te dienen, hebben klagers een constituerende vergadering in een stadscentrum georganiseerd. Zij hadden daarvoor geen voorafgaande toestemming gevraagd en de vergadering werd daarom beëindigd. Ook werden klagers strafrechtelijke vervolgd en veroordeeld vanwege de organisatie van de vergadering en het oprichten van de politieke partij. Het EHRM is van oordeel dat dit een vergaande inbreuk op de verenigingsvrijheid vormt, waarvoor geen overtuigende rechtvaardiging is aangevoerd, in strijd met art. 11 EVRM.

Velkov t. Bulgarije, EHRM 21 juli 2020, nr. 34503/10

Een voetbalsupporter is vanwege ordeverstoringen tijdens een wedstrijd van zijn club eerst in een bestuursrechtelijke procedure veroordeeld tot vijftien dagen gevangenisstraf en een stadionverbod van twee jaar. Vanwege deze ordeverstoringen is hij daarnaast strafrechtelijk vervolgd en veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaar. Het EHRM oordeelt dat er in de tweede, strafrechtelijke procedure te weinig rekening is gehouden met de feitenvaststelling en de sancties die zijn opgelegd in de eerste procedure. Daardoor is sprake geweest van ‘bis in idem’, in strijd met art. 4 P7 EVRM.

Veljkovic-Jukic t. Zwitserland, EHRM 21 juli 2020, nr. 59534/14

Van een van oorsprong uit Kroatië afkomstige vrouw die inmiddels 19 jaar in Zwitserland woont is de verblijfsvergunning ingetrokken nadat zij is veroordeeld wegens drugshandel. Ook is haar een inreisverbod opgelegd voor de periode 2014-2021. Het uitzettingsbevel is niet ten uitvoer gelegd. Het EHRM acht het in de gegeven omstandigheden niet onredelijk dat de verblijfsvergunning werd ingetrokken en het stelt geen schending van art. 8 EVRM vast. Wel geeft het de autoriteiten in overweging om het uitzettingsbevel niet ten uitvoer te leggen, nu haar gedrag sinds 2014 onberispelijk is geweest en het inreisverbod maar tot 2021 zou gelden.

Yunusova en Yunusov t. Azerbeidzjan (nr. 2), EHRM 16 juli 2020, nr. 68817/14

Twee mensenrechtenactivisten uit Azerbeidzjan zijn aangehouden op het vliegveld. Daar zijn zij verschillende uren vastgehouden in verband met een strafrechtelijk onderzoek tegen een derde. Ook zijn hun eigendommen, hun woning en hun kantoor doorzocht en zijn hun banktegoeden bevroren. Het Hof stelt een groot aantal schendingen van het EVRM vast, waaronder van art. 5, 6 lid 2, 8 en 1 EP EVRM. Ook oordeelt het op grond van art. 18 EVRM dat het handelen van de staat in deze zaak vooral was gemotiveerd door de wens om klagers tot zwijgen te brengen en hun het functioneren als mensenrechtenactivist onmogelijk te maken.

Pormes t. Nederland, EHRM 28 juli 2020, nr. 25402/14

Nederland heeft geweigerd klager, afkomstig uit Indonesië, een verblijfsvergunning te geven ondanks het feit dat klager in Nederland woonde sinds hij drie was. Het EHRM stelt vast dat klager een privéleven had in Nederland en een zeer sterke band met dit land voor een lange periode. Hij was niet zelf verantwoordelijk voor zijn illegale status, terwijl zijn band met Indonesië niet sterk was. Het feit dat klager een meervoudige recidivist was, kan de belangenafweging echter doen kantelen, zodat het Hof toch geen schending van art. 8 EVRM vaststelt.

Monica Macovei t. Roemenië, EHRM 28 juli 2020, nr. 53028/14

Klaagster, een politica, moest een schadevergoeding betalen aan een politicus van een ander partij en de nationale uitspraak in vijf kranten publiceren, omdat zij hem van corruptie had beschuldigd. Het EHRM stelde een schending van art. 10 EVRM vast, omdat de nationale rechters geen overtuigende redenen hebben gegeven voor hun bevinding dat klaagster incorrecte feitelijke uitspraken had gedaan. Bovendien betroffen de uitingen een politicus en een maatschappelijk probleem en zouden de sancties klaagster kunnen afschrikken in de toekomst haar mening te geven.