Dicle t. Turkije (nr. 3), EHRM 8 februari 2022, nr. 53915/11

Een bekende Koerdische politicus heeft in 2011 in een interview uitspraken gedaan over het recht van de PKK om gebruik te maken van het recht op zelfverdediging. Daarop is hij strafrechtelijk veroordeeld vanwege het oproepen tot geweld. Deze uitspraak werd definitief vlak voordat de parlementsverkiezingen plaatsvonden. Hoewel klager was verkozen, is zijn zetel hem daarom onthouden. Het EHRM acht dit gelet op de context te billijken beslissingen, die niet in strijd zijn met de uitingsvrijheid (art. 10 EVRM) of het kiesrecht (art. 3 EP EVRM).

HR Rail SA, HvJ EU 10 februari 2022, zaak C-485/20

Een spoorwegonderhoudsmedewerker kan zijn werkzaamheden niet meer uitvoeren nadat hij een pacemaker heeft gekregen. De vraag is of de werkgever hem een andere functie moet geven die wel nog passend is. Het HvJ oordeelt dat het aanbieden van een andere functie, waarvoor de betrokkene wel de vereiste bekwaamheden en capaciteiten heeft, in beginsel een passende aanpassing in de zin van richtlijn 2000/78 vormt. Voorwaarde is wel dat de maatregel voor de werkgever geen onevenredige belasting vormt, bijvoorbeeld uit kostenperspectief of omdat er geen andere, passende functie beschikbaar is.

Jivan t. Roemenië, EHRM 8 februari 2022, nr. 62250/19

Bij een 85-jarige man is een been geamputeerd. Daarna kon hij nauwelijks nog voor zichzelf zorgen. Nu amputatie in Roemenië als een handicap van middenniveau wordt gekwalificeerd, kwam de man niet in aanmerking voor persoonlijke assistentie. Het EHRM wijst erop dat Roemenië onder het VN Gehandicaptenverdrag de verplichting is aangegaan om de autonomie van mensen met een handicap te beschermen. De nationale autoriteiten hebben dat onvoldoende gedaan door alleen naar de ernst van de handicap zelf te kijken en niet naar de overige omstandigheden. Daardoor heeft de staat niet voldaan aan zijn positieve verplichtingen, in strijd met art. 8 EVRM.

Kramareva t. Rusland, EHRM 1 februari 2022, nr. 4418/18

Kramareva heeft geprocedeerd tegen haar ontslag uit een staatsbedrijf. Tijdens de arbeidsrechtelijke procedure was in de verschillende instanties ook een officier van justitie aanwezig, die de rechters adviseerde om de eisen af te wijzen. De rechters volgden dit advies. Het EHRM overweegt dat de rol van de officier van justitie op zichzelf voldoet aan de daarvoor vanuit de Raad van Europa gestelde eisen. Kramareva heeft ook geen bewijs en argumenten aangedragen waaruit van oneigenlijke beïnvloeding van de rechter zou blijken. Het beginsel van equality of arms (art. 6 EVRM) is dan ook niet geschonden.

Manannikov t. Rusland, EHRM 1 februari 2022, nr. 9157/08

Tijdens een manifestatie ter ondersteuning van president Poetin hebben twee tegendemonstranten zich in de menigte gemengd met een spandoek met de tekst ‘Poetin is beter dan Hitler’. Toen bleek dat verschillende demonstranten dit spandoek provocerend vonden heeft de politie hen gevraagd het spandoek te verwijderen; later is hen een lage bestuurlijke boete opgelegd. Het EHRM acht dit optreden van de politie proportioneel, ook gelet op de eigen keuze van klagers om zich als tegendemonstranten in de menigte te mengen en daardoor een onveilige situatie uit te lokken. Met vijf stemmen tegen twee oordeelt het dat art. 10 EVRM niet is geschonden.

N.M. e.a. t. Frankrijk, EHRM 3 februari 2022, nr. 66328/14

Klagers zijn de ouders van een in 2001 geboren kindje met ernstige aangeboren afwijkingen. Een eerder prenataal onderzoek bleek onzorgvuldig te zijn uitgevoerd, waardoor deze afwijkingen niet tijdig werden ontdekt. Klagers kregen wel een vergoeding van hun immateriële schade, maar niet van de kosten voor het zorgen voor hun gehandicapte kind. Het EHRM oordeelt dat daarbij een onjuiste toepassing is gegeven aan wetgeving hierover, waardoor zonder wettelijke grondslag inbreuk is gemaakt op de eigendomsrechten van de ouders. Dit is in strijd met art. 1 EP EVRM.

Q en R t. Slovenië, EHRM 8 februari 2022, nr. 19938/20

Een procedure over pleegzorg voor twee kleinkinderen heeft ruim zes jaar geduurd, deels door de in 2020 opgelegde coronamaatregelen. Het EHRM heeft begrip voor de vertraging, maar staten blijven wel verantwoordelijk voor een voldoende vlot procesverloop. Gelet op wat er op het spel stond, had de zaak met meer urgentie moeten worden behandeld. Het EHRM overweegt verder dat op nationaal niveau de kleinkinderen aanvankelijk niet in de procedure zijn betrokken, maar dat dit geen schending oplevert van art. 8 EVRM jegens de grootouders – zij zijn hierdoor niet onrechtmatig in hun procespositie aangetast.

Šeks t. Kroatië, EHRM 3 februari 2022, nr. 39325/20

Een gepensioneerde politicus heeft toegang gevraagd tot informatie uit de jaren ’90 in verband met het schrijven van een boek over de totstandkoming van de Kroatische Republiek. Deze toegang is deels geweigerd omdat het ging om strikt vertrouwelijke, staatsgeheime informatie. Het EHRM overweegt dat de weigering een inbreuk vormt op het recht op informatie, maar de staat heeft een ruime margin of appreciation vanwege het nationale-veiligheidsbelang. Het Hof toetst daarom uitsluitend procedureel. Het concludeert dat onafhankelijke instanties de weigering voldoende zorgvuldig en uitgebreid hebben beoordeeld, zodat art. 10 EVRM niet is geschonden.

Corbu t. Roemenië, EHRM 11 januari 2022 (ontv.besl.), nr. 52168/18

Tegen Corbu heeft van 2012-2018 een strafzaak gelopen waarin zij uiteindelijk is vrijgesproken. Vanwege de lange duur van de procedure heeft zij bij het EHRM een klacht ingediend. In 2019 is zij echter benoemd tot president van het Roemeense Hof van Cassatie. Gelet op het daarmee gepaard gaande risico van vermenging van professionele en privébelangen heeft zij bij het EHRM verzocht haar zaak van de rol te schrappen. Het Hof geeft hieraan gehoor.

Al Alo t. Slowakije, EHRM 10 februari 2022, nr. 32084/19

Een man is aangehouden omdat hij twee migranten had geholpen de grens naar Oostenrijk over te steken. De twee migranten werden als getuigen gehoord, maar waren niet aanwezig tijdens de daadwerkelijke strafprocedure. Het EHRM wijst erop dat meer gebruik had kunnen worden gemaakt van de instrumenten uit het Verdrag over wederzijdse bijstand in strafzaken om de aanwezigheid van de getuigen te verzekeren. Klager heeft bovendien niet bewust afstand gedaan van zijn recht hen ter zitting te ondervragen. Daardoor is art. 6 lid 1 en lid 3 (d) EVRM geschonden.