Jecker t. Zwitserland, EHRM 6 oktober 2020, nr. 35449/14

Een journaliste heeft in een regionaal dagblad een artikel gepubliceerd over een man die al tien jaar handelt in cannabis en hasj. Daarop is een strafrechtelijk onderzoek ingesteld naar de drugsdealer, waarbij de journaliste is verplicht om haar bron prijs te geven. Het EHRM stelt vast dat de nationale rechter daarbij is afgegaan op een algemene wettelijke regeling waarin een uitzondering op het brongeheim kan worden gemaakt bij drugsdelicten, maar dat in feite altijd een concrete afweging van alle belangen moet worden gemaakt. Doordat de belangen van klaagster hier niet goed zijn gewogen, is art. 10 EVRM geschonden.

La Quadrature du Net, HvJ 6 oktober 2020, gev. zaken C-511/18, C-512/18 en C-520/18

Naar aanleiding van verschillende prejudiciële vragen buigt de Grote Kamer van het HvJ EU zich in deze zaak over de vraag welke verplichtingen in nationale wetgeving kunnen worden opgelegd aan aanbieders van elektronische-communicatiediensten als het gaat om het verzamelen en vasthouden van (met name) verkeers- en locatiegegevens en IP-adressen die kunnen worden gekoppeld aan natuurlijke personen. Het HvJ geeft daarbij duidelijkheid over de omstandigheden waarin dergelijke verplichtingen mogen worden opgelegd en over de precieze waarborgen waarmee het opleggen van deze verplichtingen moeten worden omkleed.

Laguna Guzman t. Spanje, EHRM 6 oktober 2020, nr. 41462/17

Nadat een geautoriseerde demonstratie in een Spaanse gemeente was afgelopen, zetten zo’n 60 deelnemers de protestmars spontaan voort. Daarop heeft de politie hard ingegrepen, wat voor de klaagster in deze zaak resulteerde in zodanige verwondingen dat zij arbeidsongeschikt is geraakt. Op basis van de feitenvaststelling van een lagere rechter neemt het EHRM aan dat er geen directe aanleiding was voor het politie-ingrijpen, dat het om die reden disproportioneel en in strijd met art. 11 EVRM acht.

Liamberi e.a. t. Griekenland, EHRM 8 oktober 2020, nr. 18312/12

Nazaten van Ioannis V., die deel had uitgemaakt van een kloosterorde, hebben een stuk grond geërfd dat hij in 1934 had gekocht. Zij hebben dat in 2001 verkocht, waarop de kloosterorde een procedure is begonnen om de eigendom terug te krijgen. Daarbij beriep de kloosterorde zich op de regel dat eigendom dat een monnik na uittreden heeft verworven, de kloosterorde toebehoort. De kloosterorde is in het gelijk gesteld, maar het EHRM is van oordeel dat de automatische toepassing van de regels over eigendom van kloosterordes een excessieve last op klagers heeft gelegd; schending art. 1 EP EVRM.

Maksim Savov t. Bulgarije, EHRM 13 oktober 2020, nr. 28143/10

De klager in deze zaak is in voorarrest genomen op verdenking van gewapende beroving van een winkel. Later in de procedure is hij vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Het EHRM overweegt dat er wel een redelijke verdenking tegen klager kon bestaan, maar dat de voorlopige hechtenis van vijf maanden niet gerechtvaardigd werd door de omstandigheden van het geval; schending van art. 5 lid 3 EVRM. Daarnaast hebben de rechters bij het opleggen van het voorarrest zodanig stellig beweerd dat klager schuldig was dat de onschuldpresumptie (art. 6 lid 2 EVRM) is geschonden.

Koychev t. Bulgarije, EHRM 13 oktober 2020, nr. 32495/15

De klager in deze zaak woonde samen met S.S., die in 2006 beviel van een zoon. Klager erkende het kind aanvankelijk niet, maar wilde dat wel doen in 2013, nadat S.S. met een andere man was getrouwd. Deze andere man bleek ook een erkenningsverzoek te hebben ingediend, dat was gehonoreerd. Het EHRM oordeelt dat de procedures de nodige onzorgvuldigheden vertoonden en dat dit heeft gemaakt dat de nationale rechter niet alle relevante factoren heeft meegewogen. Daardoor is de rechter tekortgeschoten in zijn positieve verplichtingen om klagers rechten onder art. 8 EVRM te beschermen.

Marin Yosifov t. Bulgarije, EHRM 13 oktober 2020, nr. 5113/11

In het kader van een strafrechtelijk onderzoek naar de betrokkenheid van een burgemeester bij corruptie heeft een doorzoeking van diens kantoor plaatsgevonden zonder voorafgaande rechterlijke machtiging. Daarvoor ziet het Hof geen goede redenen, zodat de doorzoeking in strijd is met art. 8 EVRM. Daarnaast is de burgemeester enkele dagen in hechtenis genomen zonder dat hij meteen voor een rechter is gebracht. Nu ook daarvoor geen goede redenen bestonden is ook sprake van een schending van art. 5 lid 4 EVRM.

Muhammad en Muhammad t. Roemenië, EHRM (GK) 15 oktober 2020, nr. 80982/12

Art. 1 van Protocol 7 EVRM biedt procedurele waarborgen bij de uitzetting van vreemdelingen, in het bijzonder wanneer die is gebaseerd op (vertrouwelijke) veiligheidsinformatie. In zijn uitspraak voorziet de Grote Kamer in een nadere uitleg van deze bepaling, waarbij het een aantal specifieke procedurele uitgangspunten formuleert omtrent de mate van en wijze waarin toegang tot informatie wordt geboden aan vreemdelingen, en de manier waarop de redelijkheid van een (voorgenomen) uitzetting door een onafhankelijk (al dan niet rechterlijk) orgaan wordt getoetst. In het voorliggende geval zijn die waarborgen niet geboden en stelt het Hof een schending van art. 1 P7 vast.

Stoyan Krastev t. Bulgarije, EHRM 6 oktober 2020, nr. 1009/12

Een gevangene zit in een open gevangenisregime, maar wordt in verband met een tuchtrechtelijke sanctie vervolgens twee weken in een isoleercel geplaatst. De gevangene acht dit onrechtmatig en claimt op grond van art. 5 lid 5 EVRM een schadevergoeding. Het EHRM oordeelt echter dat er in dit geval geen sprake is geweest van een afzonderlijke vrijheidsbeneming in de zin van art. 5 lid 1 EVRM, maar van een wijziging van de gevangenisomstandigheden. Daarop is art. 5 EVRM niet van toepassing, zodat ook art. 5 lid 5 EVRM niet kan worden ingeroepen.

Teslya t. Oekraïne, EHRM 8 oktober 2020, nr. 52095/11

In een strafzaak wegens moord is klager veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf. In cassatie wordt de uitspraak vernietigd wegens procedurefouten en wordt de zaak terugverwezen. Na herbeoordeling wordt een zwaardere straf opgelegd. Klager gaat opnieuw in cassatie, waarbij zijn beroep deels door dezelfde rechters van de Hoge Raad wordt beoordeeld. Het EHRM oordeelt dat dit geen schending van de eis van objectieve onpartijdigheid van art. 6 lid 1 EVRM oplevert, nu de Hoge Raad eerder alleen procedurefouten had geconstateerd en eerder niet over de strafmaat had uitgesproken.