Food Standards Agency, HvJ EU 2 september 2021, zaak C-579/19

Wanneer een officiële dierenarts het karkas van een geslacht dier heeft afgekeurd voor menselijke consumptie, is er in het Verenigd Koninkrijk alleen een ‘judicial review’-procedure mogelijk. Het HvJ EU overweegt dat deze procedure weliswaar geen volledige rechterlijke beoordeling van het besluit van de dierenarts behelst, maar dat dit gelet op de benodigde expertise ook niet problematisch is. Het is voldoende dat wel een toets wordt uitgevoerd op het bestaan van een oneigenlijk doel, een onvoldoende wettelijke basis of het ontbreken van feitelijke grondslag aan het besluit.

Irish Ferries, HvJ EU 2 september 2021, zaak C‑570/19

Irish Ferries had een nieuw schip besteld en had daarvoor ook al een groot aantal boekingen gemaakt. Toen levering van het schip vertraging opliep, moesten deze boekingen worden geannuleerd en moest volgens Vo 1170/2010 aan de passagiers een alternatief en een schadevergoeding worden geboden. Het HvJ EU acht het niet in strijd met het gelijkheidsbeginsel, het proportionaliteitsbeginsel, de ondernemingsvrijheid of het eigendomsrecht dat deze eisen worden gesteld en dat deze verdergaand zijn dan bij sommige andere vervoerssectoren, onder meer gelet op het belang van het in art. 38 Hv neergelegde recht op consumentenbescherming.

Karrar t. België, EHRM 31 augustus 2021, nr. 61344/16

In de strafprocedure over de moord op twee kinderen heeft de president van het Luikse Hof van Assisen – voorafgaand aan de zitting – informeel en alleen een bezoek gebracht aan de moeder van de kinderen. Daarbij zou hij zijn sympathie jegens haar hebben uitgesproken. Hoewel niet helemaal duidelijk is wat er precies is gezegd, oordeelt het Hof dat de hofpresident door de omstandigheden van het bezoek twijfels heeft kunnen oproepen aan zijn objectieve onpartijdigheid. Nu hij in de beroepsprocedure een belangrijke rol speelde, is art. 6 lid 1 EVRM daardoor geschonden.

LG en MH (Autoblanchimant), HvJ EU 2 september 2021, zaak C-790/19

In verband met een witwasdelict waarvoor LG in 2018 strafrechtelijk is veroordeeld, oordeelt het HvJ dat richtlijn 2005/60/EG zich niet verzet tegen een nationale regeling op grond waarvan het in deze bepaling bedoelde witwasdelict kan worden gepleegd door de dader van de criminele activiteit waaruit het betrokken geld is verworven. In beginsel zal er in die situatie ook geen sprake zijn van ‘bis in idem’, maar het is aan de nationale rechter om dat met inachtneming van art. 50 Hv per geval en voor het nationale recht na te gaan.

M.P. t. Portugal, EHRM 7 september 2021, nr. 27516/14

In het kader van een echtscheidingsprocedure heeft de echtgenoot een aantal e-mails in het dossier gevoegd die zijn ex via een datingsite zou hebben gewisseld met mannen en die waren verstuurd vanaf hun gezamenlijke computer. Volgens de ex was dit computervredebreuk en zou de man hiervoor strafrechtelijk moeten worden vervolgd, maar de Portugese autoriteiten besloten daartegen. Onder meer omdat de berichten alleen in het kader van een familierechtelijke procedure zijn gewisseld, acht het EHRM het niet onbegrijpelijk dat niet sterker tegen de echtgenoot is opgetreden. Art. 8 EVRM is daardoor niet geschonden.

Milošević t. Kroatië, EHRM 31 augustus 2021, nr. 12022/16

Bij een douane-inspectie van klagers vrachtwagen werd ontdekt dat er verhittingsolie aanwezig was die niet mocht worden gebruikt als brandstof en waarvoor bovendien geen accijns was betaald. Klager kreeg daarom niet alleen een boete opgelegd vanwege het illegaal gebruik van de olie, maar ook een met een factor honderd verhoogde naheffing van de accijns. Het EHRM oordeelt dat hierbij sprake is van dubbele veroordeling voor hetzelfde feit, waarbij het strafdoel vergelijkbaar is en in de naheffingsprocedure ook geen rekening is gehouden met de strafrechtelijke veroordeling. Dit is in strijd met art. 4 P7 EVRM.

Ražnatović t. Montenegro, EHRM 2 september 2021, nr. 14742/18

Vanwege ernstige depressies is M.R. op eigen verzoek verschillende malen opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Eerder heeft zij ook al enkele zelfmoordpogingen gedaan. Toen zij na een familiebezoek terugkwam in het ziekenhuis leek zij rustig en waren er geen redenen tot zorg, maar vervolgens pleegde zij toch zelfmoord. Het EHRM oordeelt dat in die omstandigheden niet kan worden gezegd dat het ziekenhuis wist of had kunnen weten dat er een onmiddellijk risico was voor het leven van klaagster. De artsen zijn dan ook niet tekortgeschoten in hun verplichtingen onder art. 2 EVRM.

Sanchez t. Frankrijk, EHRM 2 september 2021, nr. 45581/15

Een parlementskandidaat voor het Franse Front National, Sanchez, heeft in 2011 een post op Facebook geplaatst die een aantal zeer moslimkritische reacties uitlokte. Sanchez is strafrechtelijk vervolgd en veroordeeld omdat hij onvoldoende heeft gedaan om deze reacties te monitoren en te verwijderen, terwijl ze opriepen tot haat of geweld jegens een bevolkingsgroep. Het EHRM acht dit te billijken omdat de opmerkingen duidelijk onrechtmatig waren en de beheerder van een publieke Facebookpagina een verantwoordelijkheid heeft om dergelijke reacties weg te halen. De veroordeling is dan ook niet in strijd met art. 10 EVRM.

Üçdağ t. Turkije, EHRM 31 augustus 2021, nr. 23314/19

Een imam in Diyarbakır is strafrechtelijk veroordeeld omdat hij twee foto’s via Facebook had gedeeld van demonstranten en een aantal mensen die een PKK-achtig uniform droegen. Daardoor zou hij het geweldgebruik en de methoden van de PKK hebben omarmd. Het EHRM overweegt dat de nationale rechters niet hebben toegelicht tot welke concrete schade of risico’s het delen van de foto’s zou hebben geleid. Het belang van de uitingsvrijheid is daarbij onvoldoende afgewogen tegen het belang van de nationale veiligheid. Strijd met art. 10 EVRM.

Vassiliou e.a. t. Cyprus, EHRM 31 augustus 2021, nr. 58699/15

In 1974, ten tijde van de Turkse inval in Cyprus, is een Griekse reservist verdwenen. In 1993 werd ontdekt waar zijn lichaam zich waarschijnlijk bevond, namelijk in een massagraf in het Cypriotische deel van Cyprus, maar pas in 2000 is het lichaam opgegraven en geïdentificeerd. Het EHRM oordeelt dat de Cypriotische autoriteiten hun onderzoeksverplichtingen onder art. 2 EVRM voldoende zijn nagekomen. Wel hadden zij de nabestaanden al in 1993 kunnen informeren over het waarschijnlijke lot en de laatste rustplaats van hun familielid. Door dat niet te doen is art. 8 EVRM geschonden.