Centre for Democracy and the Rule of Law t. Oekraïne, EHRM 26 maart 2020, nr. 10090/16

Een non-gouvernementele organisatie heeft zonder succes geprobeerd toegang te krijgen tot de CV’s van partijleiders tijdens de parlementsverkiezingen van 2014 om hun integriteit te kunnen checken. Het Hof stelt vast dat deze toegang tot overheidsinformatie binnen het bereik van art. 10 EVRM komt en dat de organisatie er een publiek doel mee wilde dienen. De privacybelangen van de politici die daar tegenover staan, zijn volgens het Hof van minder groot gewicht, ook gelet op de verkiezingscontext. Het niet-verschaffen van toegang was dan ook in strijd met art. 10 EVRM.

Asady e.a. t. Slowakije, EHRM 24 maart 2020, nr. 24917/15

Een groep Afghaanse asielzoekers is in 2014 aan de Slowaakse grens tegengehouden. Zij zijn verhoord en vervolgens allemaal op dezelfde dag uitgezet. Volgens klagers was daarbij sprake van collectieve uitzetting in strijd met art. 4 van Protocol 4 EVRM. Het EHRM stelt echter vast (met 4 stemmen tegen 3) dat er in dit een voldoende geïndividualiseerde beoordeling van de individuele kwesties heeft plaatsgevonden en stelt geen schending vast. Daardoor is er ook geen ‘arguable claim’ onder art. 13 EVRM, zodat het Hof op de klacht daarover niet in hoeft te gaan.

Fabris en Parziale t. Italië, EHRM 19 maart 2020, nr. 41603/13

Een drugsverslaafde gevangene is overleden aan het snuiven van gas uit een gasfles uit de gevangeniskeuken. In samenhang met een later gebleken medische aandoening leverde dit een acute hartstilstand op. Volgens het Hof kon de staat in dit geval niet redelijkerwijs weten dat er een concreet risico bestond voor het leven van klager en zijn er ook niet onvoldoende preventieve maatregelen getroffen daartegen. Evenmin heeft de – verder volgens het Hof zorgvuldige – procedure, die na zeven jaar werd beëindigd wegens verjaring, te lang geduurd.

Marius Alexandru en Marinela Ştefan t. Roemenië, EHRM 24 maart 2020, nr. 78643/11

Klagers auto is getroffen door een omvallende boom, waardoor zij levensbedreigend letsel opliepen. Het EHRM stelt vast dat weliswaar onderzoek is gedaan naar de oorzaken van het omvallen van de boom, maar dat voor het overige de nationale procedures tot vaststelling van aansprakelijkheid tekort zijn geschoten. Dat levert een schending van de procedurele positieve verplichtingen onder art. 2 EVRM op. Van een materiële schending is geen sprake, nu niet is gebleken van tekortkomingen in de regelgeving en handhaving rondom bomenonderhoud langs de Roemeense wegen.

Baş t. Turkije, EHRM 3 maart 2020, nr. 66448/17

Na de couppoging in Turkije (2016) is klager samen met 2846 andere rechters ontslagen. Ook is hij vervolgd en veroordeeld wegens lidmaatschap van een terroristische organisatie. Het Hof beoordeelt de zaak mede in het licht van art. 15 EVRM (noodtoestand). Klagers arrestatie en voorarrest waren gebaseerd op een overmatig extensieve uitleg van wetgeving en waren niet ingegeven door een redelijke verdenking, strijdig met art. 5 lid 1 EVRM. De rechterlijke beoordeling voorarrest na ruim een jaar is tardief en in strijd met art. 5 lid 4 EVRM. Strijd met de eis van onafhankelijkheid/onpartijdigheid van de beoordeling is in klagers zaak niet aangetoond; dit klachtonderdeel is niet-ontvankelijk.

Hudorovič e.a. t. Slovenië, EHRM 10 maart 2020, nrs. 24816/14 en 25140/14

Staten hebben een ruime beoordelingsvrijheid bij het vormgeven van hun structuren voor drinkwatervoorziening en riolering. Hoewel zij een positieve verplichting hebben om ervoor te zorgen dat kwetsbare bevolkingsgroepen, zoals Roma, niet onredelijk worden benadeeld bij het verkrijgen van toegang tot schoon drinkwater, is er geen verplichting om te voorzien in stromend water naar alle individuele woningen. Alternatieve voorzieningen, zoals een door de overheid gevulde watertank, kunnen volstaan. Daarnaast hoeft de staat niet per definitie te voorzien in een volledig dekkend rioleringssysteem, maar kunnen inwoners een eigen verantwoordelijkheid hebben om septic tanks of andere alternatieve voorzieningen neer te zetten.

International Forum for Sustainable Underwater Activities (IFSUA), Gerecht 10 maart 2020, zaak T-251/18

Beperkende EU-maatregelen die de recreatieve zeevisserij treffen kunnen door een koepelvereniging voor onder meer recreatieve vissersbonden en verkopers van uitrustingen voor zeevisserij worden aangevochten. De maatregelen bevatten geen ongerechtvaardigd onderscheid tussen commerciële en recreatieve zeevissers of tussen verschillende soorten recreatieve zeevissers. Recreatieve zeevissers kunnen geen beroep doen op de vrijheid om een onderneming te drijven van art. 16 Hv. Wel kunnen er voor andere leden van de koepelvereniging economisch nadelige consequenties zijn, maar deze zijn gerechtvaardigd onder art. 52 lid 1 Hv vanwege het belang om de marine omgeving te beschermen.